SEZGİSEL YEME VE ÖZŞEFKAT

Konu başkaları olunca çoğu kişi daha nazik yaklşabiliyor, ancak konu bize gelince hep daha kaba, daha yıkıcı, daha kötü olabiliyor. Neden kendmize karşı daha nazik olamıyoruz? Kilo ile ilgili problemlerimizde de yeme tercihlerimizde de kendimize güvenimiz neden bu kadar az? özşefkat geliştirmek bizim için neden önemli?

Aslında yemek yemeyi bir deneyim olarak görmekle başlıyor her şey. Yediklerimize yargılayıcı gözle bakarsak o yemekten zevk alma ve bedenimize ne gibi katkısı olduğunu görmekte de zorlanırız. Bu yüzden olumlu ya da olumsuz nasıl olursa, her yemek deneyimi öğrenmek için bir fırsattır. Meraklı olmalı ve yediğimiz yemeğin bize ne hissettirdiğine dair meraklı olmalıyız.

Sezgisel yeme bir öğrenme sürecidir,bir deneyimdir. Nasıl ki yeni bir dil öğrenmeye çalışırken aynı kelimeyi defalarca kullanarak – belki kullanmakta tereddüt ederek, yanlış yerde kullanarak en sonda doğru yeri buluyorsak- nerede nasıl kullanacağımızı zamanla anlıyoruz, yemek de aynı şekilde. Doğru, yanlış yok; sadece deneyim var. Özşefkat de bizi bu süreçte destekleyen bir yol arkadaşı olacak.

Şefkat diğer insanların acılarını empatik, duyarlı ve sevecen bir biçimde karşılayabilme, bu acıları herkesin yaşayabileceği bir deneyim olarak görebilme, diğerlerinin acılarını kabul edebilme ve bu acıları yatıştırma isteği duyabilme durumudur. Şefkat durumu acıyı deneyimleyen kişiye karşı yargılayıcı olmamayı, onun acısını görebilmeyi ve bu acısını kabul etmeyi içerir. Şefkat durumu acısını gördüğümüz insan için sorumluk alma tutumudur. Öz şefkat kavramı da insanın bu şefkatli tutumu kendine gösterebilmesi olarak tanımlanmaktadır.

Özşefkat kendimize karşı aşırı iyidavranma durumu değildir; kendimize karşı yargılayıcı olmadan nötr şekilde anlayışla yaklaşma demektir.

Özşefkatli olmayan kişiler yeme davranışlarında da kendine karşı acımasız ve yıkıcı olabilirler. Bu da sürecin ileriye değil; geriye gitmesine neden olabilir. Özşefkat sayesinde yediklerinizden dolayı suçluluk duymazsınız.

Şöyle düşünün. Ailenizden ya da en yakın arkadaşlarınızdan biri bir sağlık problemi yaşıyor. Bu yüzden yeme davranışlarını gözden geçirmesi ve kendi için iyi alışkanlıklar kazanması gerekiyor. Fakat bir gün bir masada kendini kontrol edemedi, yemesi gerekenden ya da kkendini iyi hissettiği ölçüden daha fazlasını yedi, pişmanlık yaşadı. Sizin ona vereceğiniz öneri ya da yaklaşımnız nasıl olurdu? Büyük ihtimalle değer verdiğiniz, sevdiğiniz bir kişi olduğu için onun bu davranışının dünyanın sonu olmadığını, arada herkesin benzer şeyleri yaşayabileceğini, kendini iyi hissedeceği beslenme düzenine yine geri dönebileceğini ve şimdiye kadarki kazanımlarının ne kadar güzel olduğunu söyleyeceksiniz. Peki, bu durumu siz yaşayınca nasıl yaklaşıyorunsuz? Kendinize karşı da bu kadar nazik olabiliyor musunuz yoksa ‘ben zaten hiçbirşeyi beceremiyorum, yaptıklarımdan dolayı çok pişmanım, ben çok iradesizim, sanırım hiçbir zaman olamayacak ‘ m diyorsunuz? Özşefkat aslında tam olarak bu. Başkaları için söyleyebildiğimiz değerlendirmeleri kendimiz için de yapabilmek. Bu emin olun sizi bu yolculukta daha da ileriye taşıyacaktır.

Kendinizle ilgili olumlu değerlendirmeleri de yapmayı unutmayın. Evet olumsuz noktalar hepimiz için var. Ancak bu durumu değiştirmek için bunu kabullenmek yeterli değil; değiştirmek için adım atmamız da gerekiyor. Şimdi geçmişe baktığınızda neleri başardığınızı, neleri iyi yaptığınızı da lütfen görün. Kendinize bu olumsuz giden durumu nasıl değiştirebileceğinizi de sorun.